*❤*دختــران دریـــا*❤*به وبلاگ ما خوش آمدید ... |
آخرین مطالبلینک دوستانپیوندها
سایت آوازکطراح قالب: آوازک |
خیلی وقته نفسات رو کم دارم واسه من آخه مثل تو کی میشه آخه کی مثل تو پاک مهربون واسه من مثل فرشته ها میشه تو یه احساس عجیبی که برام معنی سادگی و نجابتی تو یه احساس قشنگی تو برام تو برام یه عشق با شرافتی نذار بمونم تو کما به قلب من نفس بده زندگیم و فقط چشات به من می تونه پس بده نذار تو سایه های شب بدون تو تموم بشم بیا تو دستم و بگیر هر چی بخوای همون میشم
خداحافظ گل لادن .تموم عاشقا باختن
قربون مست نگاهت چرا بارونو ندیدی مگه این دنیا چقدر بود گفتی با دو تا ستاره توی باغچه ی نگاهم پر گریه پر آهم روز پنج شنبه دوباره
تمام میشوم نرو سکوت میشوم؛ بمـان هجوم دوری تو را سوال میشوم؛ بخوان ستاره های بی تو را پگاه میشوم؛ بمان شب از بـرای دیدنت نـگاه میشـوم؛ بخــوان خـزان به قلب پاک تو بهــار میشـوم؛ بمــان میان دست های تو مهار میشوم؛ بخوان بـرای بی قـراریـت قـرار میشـوم؛ بمــان به خاطرات تـلخ تو شرار میشوم؛ بخوان [سایــه]
گریه کن تا اشک چشمات بریزه رو تن بارون مثل بارون که تو دریا گم میشه راحت و آسون منم و عشق و نگاهت ساده از غمت گذشتم هرچی از نگفته ها بود گوشه ی دلم نوشتم روی این بلندی غم وایسادم شاید بیفتم بغض مرگه توی سینم تو مقصری عزیزم گله ی کار دل من هرچی هست از تو ا یا من یا کمی حوصله از تو یا کمی فاصله از من
از دو چشمی که نجیبه گلگی یکم عجیبه به لطافت ستاره ست اما دستام بی نصیبه همیشه گریه ی چشمات یه سوال بی جوابه واسه تو اگر یه راهه واسه من فقط عذابه از دو چشمی که میریزه خنده های عاشقونه نمیدونم غم و غصه است یا که لحظه ی جنونه روی این بلندی غم وایسادم شاید بیفتم تو مقصری عزیزم آره تو، همین که گفتم
خیلی وقته تک و تنها توی باغی از ترانه
نشستم اینجا زل زدم به عکسات به این که زندگیمون رو به غم رفت منو نگاه نکن یه لحظه شاید کنار من نبودنت یادم رفت به این عکسی که روبه رومه شاید روزی هزار دفعه حرفامو گفتم یه لحظه جای من باش تا ببینی به دست و پای عکساتم میافتم چه جوری ازت دل بکنم نمیشه حرف جدایی بزنم نمیشه وقتی تمام خاطرات خوبم توی همین عکسا خلاصه میشه چه جوری ازت دل بکنم بتونم منی که هنوزم به تو بسته جونم چه جوری راضی میشی توی چشمام دوباره اشک تنهایی بشونم ادامه مطلب
از خیال تو چگونه رهایی یابم؟! تصویرم، در خیال تو پرسه می زند ... و مرا چنان می نمایاند ، که نیستم ... و نمی خواهم آنچه را در واژه های نیستی من می پنداری؛ بدانم ... باشم... در این نیستی به دنبال چه می گردی؟! بی آنکه بدانی، پرسه زن خیابان ها نیستم! رنگ بی رنگم ، پر از نجابتی ست که با زبان دیدگانم جز صداقت چیزی نگفته است ...
گفته بودم : که شقایق زیباست ؛ و نگفتم تنهاست ... دلم آزرده از این تنهایی ست و نسیمی که همین نزدیکی ست به پیامی ز بهار ، دل خونین مرا می خواهد ... گرمی جان مرا می گیرد ! سوز سرمای خزان ، شب یلدای بلند ... حسرت روشنی صبحی خوش همه در وسعت تنهایی من می شینند چه کسی این همه تنهایی را با نگاهش می کشاند به سحر ؟!
رفتار من عادیست ... این روزها تنها حس میکنم گاهی کمی گنگم گاهی کمی گیجم حس می کنم از روزهای پیش قدری بیشتر این روزها را دوست دارم گاهی -از تو چه پنهان - با سنگ ها آواز می خوانم وقدر بعضی لحظه ها را خوب می دانم این روزها از روز و ماه و سال، از تقویم از روزنامه بی خبر هستم حس میکنم گاهی کمی کمتر گاهی شدیدا بیشتر هستم حتی اگر می شد بگویم این روزها گاهی خدا را هم یکجور دیگر می پرستم
مرا ببر به خواب خود، من خسته ام از همه کس که خواب و بیـداری من هر دو شکنجه بود و بس تو را نگاه میکنـم که خفتــه ای کنـار من پس از تمام اضطراب، عذاب و انتظار من تــو را نگاه میکنـم، که دیدنــی ترین تویــی من از تو حرف میزنم، که گفتنی ترین تویی من از تـو حرف میزنـم و شب تمـام میشود تو را نظاره میکنـم همین ترانـــه میشود ...
کلماتم را در جوی سحر می شویم لحظه هایم را در روشنی باران ها تا برای تو شعری بسرایم روشن تا که بی دغدغه بی ابهام سخنانم را در حضور باد این سالک دشت و هامون با تو بی پرده بگویم که تو را دوست می دارم تا مرز جنون. «شفیعی کدکنی»
كاش ميموند منو به آرزوم ميرسوند اوني كه دلم رو ميسوزوند اشكامو كه ديد بايد ميموند دل تنگم ... دلتنگترين آدمه دنيام رو شونه هامه غمه دنيا دلگير همه دنيام بايادش ميگذرونم همه روزامو رو عكساش ميريزه اشكامو ميگن به كسي داده جامو ميدونم ... ميدونم غير ممكنه برگرده باز منو شب ديوونه كرده باز ولي با اين حال پاي اون باز ميمونم ميمونم ...
آن قدر از تو دور شدم که جز خاطراتــت هیچ ردی در روزگــارم نیست ، آن قدر در غربتت محصور شدم که دیگر در خاطر هیچ کس نمی جنبم ؛ هیچ کس مرا به خاطـر نمی آورد و من تنها اسیر حســرت یک نگاهــم آه ! چقـــدر دلـــم گرفتـــه است و چقـــدر دلـــم برایت تنــــگ است ... دلم برای غروب هایی که با تو تا ته دنیا می دویدم و برای باران هایی که بوی تو را میداد و نسیمی که یاد تو را بر مرز و بوم می پاشید و بهـار نارنج هایی که رنگ و بوی زیبایت را به خود داشتند، تنـــگ است. دلـم برای نیمکتـی که پر از خاطــره هایی که دوست داشتن را به نظاره می نشستند ، و آلاچیقی که همیشه صدای قهقهه اش خواب را از کلاغ ها می گرفت و از بوی عشـق لبــریــز بــود ، تنــگ است ... و گـل هــایی که هر روز صبــح از بــاغچه باغبـــان پیر و مهــربان می چیــدیم و گوشه ی اتاق آویزان می کردیم و پنجره ای که رو به خاطراتمان باز می شد ... و دلتنگـی های شبـــانه ای که در کوچـه باغ ها قــدم میزد ... و من و تو و "مایی" که جداناشدنی بود ... آه از دست تقدیر ... الهی غرورش بشکند که نمک خاطرم را خورد و نمکدان دلم را شسکت و تو را از من و مرا از تو ربود ... آری اکنون مدت هاست که دیگر هیچ باغ و نارنج و کوچه و چراغ و دیواری ما را نمی بیند حتی شنیده ام که مرا از یاد برده اند ... اما دلم هنوز برایت مثل روز اول می تپـد ... و تو چه میدانی که چقدر دلم برایت تنگ است ...
تو اون وَر دنیا باشی پشت ابرا باشی دوست دارم کی جز مـن هواتو داره هوای گریه داره وقتی دوری تـو اما تو نموندی کاش می فهمدیم از اول عشق تو برای من نبود آروم آروم دوبـاره دل هـوای گریــه داره، بعــد رفـتـنـت
قـرار عاشقـی ما ، روی نیمکت چوبیِ خاطــره های ماندگار زیر تک درخت *سـایــه* گستر بــاغ آرزو ... بیـایی یا نیـایی تمـــام نمی شــوم ، من شعــر حضــورت را مدت هاست سروده ام ... بمــانی یا نمــانی ، ســردتر از این نمی شوم ... من سال هاست قصـه ی دنباله دار غصــه ها شده ام بگـویی یا نگـویی پاسخــی نیست مـــرا ، من فصــل هاست که طـرح سکوت شده ام ... بخـواهی یا نخـواهی در قرار عاشقــانه ام؛ حتــی یک طرفه تنــها با اجــازه پرنـده های مهـاجر، مــرورت می کنم ... و باکـــم نیست از انتـــظار ... که عادت بد ثانیه هایم شده است !
خوب مـــن ... بیـــا کمی بچشیــم طعم شیرین با هم بودن ها را میان هجـــوم بی وقفــه ی تنهــایی های خاموش ... بیـــا تا قـــدم برداریم ، با هم ... شانـهبه شانه ... دست در دست و بشکنیــم حصــار دیوارهای سخت آجری را بیــا علی رغم زمینیبودنمــان نگاهمان آســمانی باشد قلب های کوچکمــان دریــایی ... بیــا شکست دهیم تلخی هایی را که شکسته اند آدم های شکستنی دیارمان را با عشق ... با احساس ... با دست های در هم گره خورده به مهــری که توانشان دوچندان شده ... کنــار بگذاریم سستی ها را و برای خودمان برای احساسمان ؛ سنگ تمـام بگذاریم ... بیـا باور کنیم که می شــود هنـوز ... با احساس بود و زیست و دوام آورد زندگی را ! خوب مــن ... من آماده ام تا با تو خاطراتم را بسازم از عشق و تمام دلم را وقف احساست کنم ... من آماده ام تا قدم بگذاریم با هم ، در راه برای همبودن و ماندن و حتی مردن بیــا تا ناامیدی رخنه نکرده میان اشتیاق عاشقــانه وجــودم ... تا هنــوزمی تپد دلــم ... بینابین تپش های بی قرارقلب های شیشه ای آدم های قـرن انتــظار ...
بیـــا تا کمی هم عشــق را تجربه کنیم، میــان این آشفتــه بازار هـوس های خیـابانی ...
جاده های خیــس گونـــه هایـــم را ؛ با سردی ملایمش نوازش دهد انتظار تو را دارند می دهد ... * امیـن *
سراغی از ما نگیری نپرسی که چه حالی ام
ادامه مطلب
من دلم می خواهد
تو حضـور مبهم پنجـره ها
خــوب ِ مــن مرا با خود نبرد ...
خیال دلت راحت ... کلیشه هم که شوند حتی ؛ تمام جمله واره های عمق احساسم ... برای تک تک نگاه های عاشق بیایی و نیایی باشی و نباشی اما ... کم نمی شود ذره ای... از تازگی حس شیرین داشتنت درون قاب شیشه ای قلبم هنوز هم تو را می خوانم هنوز هم از تو می نویسم ...
گـــــــم کرده ام خــــــودم را ؛
تقصیر من بود که سراغ سایه را از خورشید گرفتم ؛
گاه یک سنجاقک
ســــر زده بیــــــا …
وقتی آمد ؛ من از پرنده سخن گفتم ... و یک فصل باران ، که دلم برایشان تنگ شده بود امروز من ! زیر باران ، برای همه ی پرنده ها گریه کردم ...!
تمام دنیا هم که جمع شوند و دور تا دورم را بگیرند ... باز هم تنهای تنهایم ، باز هم جای خالی حضور زیبایت را حس خواهم کرد ! دلم سوگند خورده است ؛ که هیچ نگاهی جز نگاه همیشه آشنای تو لمسش نکند و به لرزه اش نیندازد ... هرگز ...
زن که بـاشـے … چـشـمـانـَم سـفـیـد شـد بـه جـاده هـایـے کـه...
چشم هایت را بستی ...! من هنوز زیر بوته های انتظار نشسته ام؛ بیا ، رد پاهایم را بگیر و تا در خاطرات نیلوفری ام گم نشده ام ، مرا پیدا کن ...
بی تو ؛ ستاره های نادم ، هنوز هم دلگیرند ... و از سبکبالی خورشید ، تا مرز کهکشان نغمه سرایی می کنند. اما تو انسجام منی که بی تو ؛ گلاویز هراسناکی شبم ...!
دلم ...! براي روزهاي با هم بودنمان تنگ شده؛ براي تو که نه , ولي براي " مواظب خودت باش " شنيدن تنگ شده براي تو که نه , ولي براي نگاهي که تا پيچ سر کوچه تعقيبم مي کرد تنگ شده براي تو که نه , ولي براي دلي که نگرانم مي شد تنگ شده راستش براي اين ها که نه, ولي براي خودت , دلم خيلي تنگ شده...
تو آمدی و پاییز بهار شد و سرود رسیدنت را آرام آرام به زمزمه نشست. من تنها به کوچ اندیشیم به تنهایی و عاشقانه نوشتم تا بعد از این هم بنویسم و در دل لحظه های زیبایم ، در خلوت تنهایی های بی رنگ و فرو رفته ام و در سکوت تاریخی خیابان های خلوت و لبریز از رد پای شب عشق را زیر لب زمزمه کنم تا حتی پرنده های خیس از باران بدانند که تا همیشه عاشق خواهم ماند
چه خوش خیال است ...! فاصله را می گویم ؛ به گمانش تو را از من دور کرده ... نمی داند ، تو جایت امن است ! این جا * میان دلم * ...!
سر به هوا نیستم اما همیشه چشم به آسمان دارم. حال عجیبی ست دیدن همان آسمان که شاید تو دقایقی پیش به آن نگاه کرده ای...!
|
درباره وبلاگ نویسندگانآرشیو موضوعیآرشیو ماهانهلینک های ویژهدیگر امکانات |
|
[ طراح قالب: آوازک | Theme By Avazak.ir | rss ] |
تبادل
لینک هوشمند
